Het is nog niet bekend wat de aanscherping precies gaat behelzen. Wel is duidelijk dat de bestaande actualiseringsplicht aan een termijn gekoppeld wordt. Het ministerie denkt daarbij aan een periode van 10 jaar. Dat houdt in dat er voor alle vergunningen voor onttrekkingen van grond- en oppervlaktewater en voor (directe en indirecte) lozingen een verplichting komt om de vergunningen ten minste elke 10 jaar te bezien en zo nodig aan te passen (of in het uiterste geval in te trekken). Daarnaast bestaat de kans dat het ministerie een looptijd koppelt aan een vergunning. Dan is er sprake van een tijdelijke vergunning. Als vergunninghouder krijg je dus periodiek, waarschijnlijk elke 10 jaar, te maken met een formele beoordeling. Dat betekent dat je frequenter dan nu gegevens moet aanleveren over gebruik, emissies en milieuprestaties. Mogelijk moet je meer metingen uitvoeren of onderzoeken laten doen. Ook is meer overleg en voorbereiding nodig. Je doet er goed aan om tijdig te anticiperen op de herziening, bijvoorbeeld door intern te plannen wanneer vergunningen aflopen of geactualiseerd moeten worden, en door een dossier op te bouwen met actuele gegevens.

Wij spreken over de gevolgen van de inbreukprocedure in de VEMW Taakgroep Waterkwaliteit. We hebben bij het ministerie kenbaar gemaakt dat wij geen voorstander zijn van tijdelijke vergunningen. De onzekerheden die daarbij horen, leiden tot een aantasting van het vestigingsklimaat. Het heeft bovendien forse consequenties voor de bevoegde gezagen die hiermee worden belast, waar nu al sprake is van een gebrek aan capaciteit. VEMW is wel voorstander van periodieke toetsing van vergunningen. Bedrijven willen namelijk beschikken over een actuele vergunning, aangezien zij een dergelijke vergunning zien als een ‘license to operate’.